Oranjekoorts en familieperikelen…

Ondanks de oranjekoorts, die langzaam aanzwelt door alle oranjespektakel in de media, moet ik toegeven dat voetbal toch niet echt mijn passie is. Al was ik wél oprecht enthousiast na die laatste, alles goedmakende goal tegen Oekraïne afgelopen zondag. Maar toch, en ik wil echt niemand tegen de haren instrijken, als ik de keus heb tussen gezellig borrelen op een terras met vrienden óf een EK-wedstrijd kijken, dan hoef ik niet lang na te denken. Sorry, voetbalfans, ik gun jullie alle voetbalplezier van de wereld en ik hoop mét jullie dat we ver gaan komen dit toernooi!

Ondertussen ben ik echter meer gefascineerd door wat er in het échte leven gebeurt. Niet alleen in de politiek, waar de soaps voor het opscheppen liggen met Pieter Omtzigt in de hoofdrol, maar ook wat er om ons heen, in ons eigen kleine kringetje gebeurt. Kleine en grotere drama’s in de familie, maar ook gewoon klein geluk. Een nichtje dat na dat absurde Coronajaar tóch geslaagd is, eindelijk weer een feestje kunnen vieren. Of gewoon lekker een weekend naar zee en uitblazen na maandenlang aan je beeldscherm gekluisterd te hebben gezeten! Geluk zit in je eigen hart.

Toch zijn het vaak de ingrijpende of juist ongrijpbare gebeurtenissen die de gemoederen bezighouden. Zoals de hartverscheurende momenten die je ervaart in een deprimerend verpleeghuis, als je opa langzaam maar zeker het contact met de realiteit verliest bijvoorbeeld. Of je wordt betrokken in de schaamteloze perikelen bij een erfenis, door de gekwetste gevoelens van een familielid, dat zich miskend voelt. Als je die verhalen leest, ervaar je de dunne scheidslijn tussen verdriet en geluk…
Maak jij momenteel ook zoiets mee? Laat het me weten!

En vind je het leuk om mijn berichten te volgen over alles wat mij als schrijfster bezighoudt, lees dan mijn blogs op mijn websitepagina https://maridaraketeksten.nl. Leuk als je een rectie plaatst!